Bu hafta Kütüphaneler Haftasıdır. Nasıl ki garaj denilince arabalar, eczane denilince ilaçlar akla geliyorsa; kitap denilince de akla kitaplık veya kütüphaneler akla gelmektedir. Kitapların önemi, kitaplara verilen değerle ölçülür.Evrendeki tüm canlılar gibi insanların da besine, suya ve havaya gereksinmesi vardır. Ancak bunlar fiziksel yaşamın gereksinmeleridir. Oysa insanları, diğer canlılardan ayırt eden en önemli öğe, düşüncedir. İnsanlar düşünürler, düşündüklerini yorumlar, değerlendirir ve eyleme geçirirler.İnsanlar elde ettikleri bilgileri, deney, beceri ve sanatlarını gelecek kuşaklara aktarmak isterler. Bu çabanın sonucu olarak yazıyı icat etmişler, geliştirerek matbaayı ve kâğıdı bulmuşlar. Dağınık ve kayıp olabilecek bu bilgileri, deneyleri, beceri ve sanatlarını kitap haline getirerek insanlığın hizmetine sunmuşlardır. İnsanlık tarihini, uygarlığını, toplumsal yaşamını eserlerden öğreniyoruz.Kitaplar, toplumların düşünsel güneşidir. İnsanın zekâsını ve bilgisini geliştirir, deneylerini artırır, hatalarını düzeltir. Bilinçli insan, bilimsel araştırmaya, incelemeye, üretmeye, yönetmeye, olayları sağlıklı sonuca bağlamaya yöneltir. Bilinçli insanların oluşturduğu toplumlarda, demokrasi, hukuk, ahlak ve sosyal adalet ilkeleri gerçek kurallarıyla işler. Karşılıklı saygı ve güven pekişerek artar.Bu nedenle kitap, uygarlığın simgesi, demokrasinin somut kanıtı, karanlığın amansız düşmanıdır. Kitaplar bu amaçla değerlendirildiğinde, kitaplığın önemi artar. Aksi halde kitaplıklar, kitaptan mezarlığına ve düşüncenin tutsak evine dönüşür. Ancak kitapları severek, okuyarak, okutarak çağdaş insan olabiliriz.